مردم ایران ما بعضی از آیات را خوب حفظ کرده اند اما…!
یا کامل حفظ نکردن،ادامه آیه رو نمی بینن و یا تا جایی که
به منافعشون آسیبی نزنه میخونن!
یکی از این آیات،آیه ۲۵۶ سوره مبارکه بقره ست…لا اکراه فی الدین…
هیچ اجباری در دین نیست!
جالب اینجاست وقتی میخواهیم از حکم و دستوری الهی تمرد کنیم
این آیه را دستاویز سرپیچی خودمان قرار می دهیم!
وقتی میخواهیم گناه کنیم و صدای اعتراض بقیه رو تو نطفه خفه کنیم
میگیم لا اکراه فی الدین!
اما دوستان لا اکراه فی الدین؛ادامه ای دارد…
قد تبین الرشد من الغی…
یعنی اجباری در دین نیست چرا که مسیر سعادت و شقاوت مشخص شده است…
نکته ای که ذکر آن ضروری ست؛ترجمه صحیح آیه بوده و باید بدانیم منظور
از اجبار،اجبار در پذیرش اصل دین است نه در چارچوب دین!اینکه بگوییم تو
باید مسلمان شوی و این دستوری ست که مجبور به اجرای آن هستی
این مد نظر آیه است؛یعنی باور،زوری نیست.
هر کس مختار است تا دین خود را برگزیند و هیچ اجباری در انتخاب دین نیست؛
اما وقتی اسلام را برگزید دیگر نمی تواند بی توجه بوده
و بر خلاف آن عمل کند؛بایستی به ملزومات اسلام مقید باشد.
جوانی در اتاق تاریک است و شما به او میگویید هوا روشن است
او قبول نمی کند و می گوید لا اکراه فی الدین!
راه آن این نیست که زوری و بدور از منطق او را مجبور به پذیرش سخن
خود کنیم،بلکه باید دست او را گرفت و به داخل حیاط برد تا خود آفتاب را ببیند
و باور کند که روز است…
پس در دینداری مردم هم بایستی باورها را با منطق
و روشنگری احکام نورانی اسلام تقویت نمود